พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: Monarques de France) ทรงปกครองดินแดนฝรั่งเศสมาตั้งแต่การสถาปนาราชอาณาจักรแฟรงก์ในปี พ.ศ. 1029 ไปจนถึงการล่มสลายของจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 ในปี พ.ศ. 2413 โดยฝรั่งเศสถูกปกครองด้วยตำแหน่งพระมหากษัตริย์ตลอดช่วงระยะเวลาส่วนมากบนหน้าประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตามยังมีพระมหากษัตริย์ในราชวงศ์กาโรแล็งเชียงสี่พระองค์ที่ดำรงตำแหน่งจักรพรรดิแห่งโรมันและบุคคลจากตระกูลโบนาปาร์ตดำรงตำแหน่งจักรพรรดิแห่งชาวฝรั่งเศสด้วย
บทความนี้รวบรวมรายพระนามผู้ปกครองในตำแหน่ง "พระมหากษัตริย์แห่งแฟรงก์", "พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส", "พระมหากษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส" หรือ "จักรพรรดิแห่งชาวฝรั่งเศส" สำหรับพระมหากษัตริย์ชนแฟรงก์ดูที่พระมหากษัตริย์แห่งชนแฟรงค์
นอกจากนี้ในรายพระนามด้านล่าง พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษและบริเตนใหญ่ช่วง พ.ศ. 1883 - 1903 และ พ.ศ. 1912 - 2344 ทรงอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ฝรั่งเศส อันเป็นช่วงระยะเวลาอันสั้นที่การกล่าวอ้างนี้ยึดอยู่บนพื้นฐานของสนธิสัญญาตรัวส์ พ.ศ. 1963 ที่พระเจ้าชาร์ลที่ 6ทรงถือเอาพระเจ้าเฮนรีที่ 5 แห่งอังกฤษว่าเป็นอุปราชและรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์ฝรั่งเศส แต่พระเจ้าเฮนรีที่ 5 เสด็จสวรรคตก่อนพระเจ้าชาร์ลที่ 6 ดังนั้นพระโอรสของพระเจ้าเฮนรีที่ 5 ซึ่งก็คือ พระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ จึงเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศสต่อจากพระอัยกา (พระเจ้าชาร์ลที่ 6) ดินแดนทางตอนเหนือของฝรั่งเศสส่วนมากอยูภายใต้การปกครองของอังกฤษจนกระทั่ง พ.ศ. 1978 แต่เมื่อถึง พ.ศ. 1996 ชาวอังกฤษก็ถูกขับไล่ออกไปจากแผ่นดินฝรั่งเศสจนหมด ฝรั่งเศสได้ยึดคืนเมืองกาลายส์และหมู่เกาะแชนเนล ต่อมาเมืองกาลายส์ก็ถูกยึดอีกครั้งในปี พ.ศ. 2101 อย่างไรก็ตามพระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ (ต่อมาเปลี่ยนเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสหราชอาณาจักร) ยังคงอ้างสิทธิ์เหนือบัลลังก์ฝรั่งเศสมาอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งยุติลงจากการสถาปนาสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ (จากพระราชบัญญัติสหภาพ) ในปี พ.ศ. 2344
ตำแหน่ง "พระมหากษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์" (ละติน: Rex Francorum) ถูกใช้ไปจนถึง พ.ศ. 1733 ในช่วงรัชสมัยพระเจ้าฟิลิปที่ 2 (แต่มีการใช้ FRANCORUM REX โดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 ใน พ.ศ. 2042, โดยพระเจ้าฟร็องซัวที่ 1 ใน พ.ศ. 2058 และโดยพระเจ้าอองรีที่ 2 ประมาณปี พ.ศ. 2093[1]) ในช่วงระยะเวลาอันสั้นที่รัฐธรรมนูญฝรั่งเศส พ.ศ. 2334 (ค.ศ. 1791) มีผลบังคับใช้ (พ.ศ. 2334 - 2335) และหลังการปฏิวัติเดือนกรกฎาคมในปี พ.ศ. 2373 พระอิสริยยศ "พระมหากษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส" ถูกใช้แทนพระอิสริยยศ "พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส (และนาวาร์)" เป็นประดิษฐกรรมทางรัฐธรรมนูญที่รู้จักกันว่า ราชาธิปไตยโดยประชานิยม ซึ่งเชื่อมเอาพระยศของกษัตริย์ผู้ปกครองเข้ากับประชาชนชาวฝรั่งเศส แทนการเชื่อมเข้ากับดินแดนฝรั่งเศสที่ทรงปกครอง
นอกจากนี้ฝรั่งเศสยังเคยใช้ระบอบจักรวรรดิสองครั้งคือ จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 ตั้งแต่ พ.ศ. 2347 - 2358 ซึ่งสถาปนาและปกครองโดยจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ต่อมาคือ จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 ตั้งแต่ พ.ศ. 2395 - 2413 ซึ่งซึ่งสถาปนาและปกครองโดยจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 พระนัดดาในนโปเลียนที่ 1
ราชวงศ์เมโรแว็งเชียง
_-_Clovis_roi_des_Francs_(465-511).jpg)
_-_Caribert,_roi_franc_de_Paris_et_de_l%27ouest_de_Gaule_(mort_en_567).jpg)
_-_Dagobert_Ier_roi_d%27Austrasie_de_Neustrie_et_de_Bourgogne_(mort_en_638).jpg)
_-_Clovis_III_roi_d%27Austrasie_en_691_(682-695).jpg)
.jpg)
_Le_dernier_des_M%C3%A9rovingiens.jpg)
ราชวงศ์กาโรแล็งเชียง
_et_Carloman_(vers_866-884).jpg)
_-_Charles_III,_dit_le_simple,_roi_de_France_en_896_(879-929).jpg)
ราชวงศ์กาเปเตียง
ราชวงศ์กาเปเตียงนี้เป็นราชวงศ์ที่สืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าอูก กาแป (Hugues Capet) ซึ่งปกครองฝรั่งเศสตั้งแต่ปี พ.ศ. 1530 ถึง พ.ศ. 2335 (ช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส) และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2357 ถึง พ.ศ. 2391
ราชวงศ์วาลัวส์แห่งราชวงศ์กาเปเตียง
พ.ศ. 1871-2041(1328-1498)
| พระนาม | เสด็จขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุด | |
|---|---|---|---|
 | พระเจ้าฟิลิปที่ 6 ผู้ประสบโชค (Philip le Fortuné) | 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1871
(ค.ศ. 1328)
| 22 สิงหาคม พ.ศ. 1893
(ค.ศ. 1350)
|
 | พระเจ้าจอห์นที่ 2 ผู้รุ่งเรือง (Jean le Bon) | 22 สิงหาคม พ.ศ. 1893
(ค.ศ. 1350)
| 8 สิงหาคม พ.ศ. 1907
(ค.ศ. 1364)
|
 | พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 5 ผู้รอบรู้ (Charles le Sage) | 8 สิงหาคม พ.ศ. 1907
(ค.ศ. 1364)
| 16 กันยายน พ.ศ. 1923
(ค.ศ. 1380)
|
 | พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 6 ผู้เป็นที่รักยิ่ง (Charles le Bien-Aimé หรือ Charles le Fol) | 16 กันยายน พ.ศ. 1923
(ค.ศ. 1380)
| 21 ตุลาคม พ.ศ. 1965
(ค.ศ. 1422)
|
 | พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 ผู้มีชัย (Charles le Victorieux) | 21 ตุลาคม พ.ศ. 1965
(ค.ศ. 1422)
| 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2004
(ค.ศ. 1461)
|
 | พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 ผู้รอบคอบและดกดื่นแมงมุม (Louis l'universelle aragne-พระราชาแมงมุม) | 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2004
(ค.ศ. 1461)
| 30 สิงหาคม พ.ศ. 2026
(ค.ศ. 1483)
|
 | พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 8 ผู้อ่อนโยน (Charles l'Affable) | 30 สิงหาคม พ.ศ. 2026
(ค.ศ. 1483)
| 7 เมษายน พ.ศ. 2041
(ค.ศ. 1498)
|
ราชวงศ์แลงคาเตอร์[แก้]
| พระนาม | เสด็จขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุด | |
|---|---|---|---|
 | พระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ | 7 เมษายน พ.ศ. 2041
(ค.ศ. 1498)
| 1 มกราคม พ.ศ. 2058
(ค.ศ. 1515)
|
สายวาลัวส์-ออร์เลอองส์
| พระนาม | เสด็จขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุด | |
|---|---|---|---|
 | พระเจ้าหลุยส์ที่ 12 บิดาแห่งราษฎร | 7 เมษายน พ.ศ. 2041
(ค.ศ. 1498)
| 1 มกราคม พ.ศ. 2058
(ค.ศ. 1515)
|
สายวาลัวส์-อองกูแลม
| พระนาม | เสด็จขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุด | |
|---|---|---|---|
 | พระเจ้าฟรองซัวส์ที่ 1 บิดาราษฎรและสร้างภาษา | 1 มกราคม พ.ศ. 2058
(ค.ศ. 1515)
| 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2090
(ค.ศ. 1547)
|
 | พระเจ้าอองรีที่ 2 | 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2090
(ค.ศ. 1547)
| 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2102
(ค.ศ. 1559)
|
 | พระเจ้าฟรองซัวส์ที่ 2 | 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2102
(ค.ศ. 1559)
| 5 ธันวาคม พ.ศ. 2103
(ค.ศ. 1560)
|
 | พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 9 | 5 ธันวาคม พ.ศ. 2103
(ค.ศ. 1560)
| 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2117
(ค.ศ. 1574)
|
 | พระเจ้าอองรีที่ 3 | 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2117
(ค.ศ. 1574)
| 2 สิงหาคม พ.ศ. 2132
(ค.ศ. 1589)
|
ราชวงศ์บูร์บง
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 (พ.ศ. 2335 - พ.ศ. 2347) ประชาชนที่นิยมกษัตริย์จำนวนมากไม่ยอมรับการล้มล้างระบอบกษัตริย์ และถือว่ารัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งการสวรรคตของพระองค์ในปี พ.ศ. 2336 ต่อมาพระราชโอรส พระเจ้าหลุยส์ที่ 17 ครองราชย์ต่อมาจนสวรรคตในปี พ.ศ. 2338 และพระเจ้าหลุยส์ที่ 18 ครองราชย์ในเวลาต่อมา
ราชวงศ์โบนาปาร์ต (จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1)
 จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 : Premier Empire (พ.ศ. 2347 - พ.ศ. 2357) • ราชวงศ์โบนาปาร์ต • | ||||||
| พระปรมาภิไธย | ขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุดการครองราชย์ | หมายเหตุ | |||
 | จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 (Napoléon Ier) | 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2347 (ค.ศ. 1804) | 11 เมษายน พ.ศ. 2357 (ค.ศ. 1814) | • ทรงเป็นกงสุลที่ 1 ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2342 • ทรงเป็นกงสุลตลอดชีพตั้งแต่ปี พ.ศ. 2345 • ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งชาวฝรั่งเศสตามรัฐธรรมนูญ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2347 • รัฐธรรมนูญดังกล่าว ผ่านการเห็นชอบโดยประชาชนเมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน • บรมราชาภิเษกที่มหาวิหารนอเทรอดามแห่งปารีส เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม • ถูกปลดโดยวุฒิสภาเมื่อวันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2357 • ทรงสละราชสมบัติโดยไม่มีเงื่อนไขเมื่อวันที่ 6 เมษายน ปีเดียวกัน | ||
ราชวงศ์บูร์บง (ราชวงศ์ฟื้นฟูครั้งที่ 1)
| ราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟูครั้งที่ 1 : Première Restauration (พ.ศ. 2357 - พ.ศ. 2358) • ราชวงศ์บูร์บง • | ||||||
| พระปรมาภิไธย | ขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุดการครองราชย์ | หมายเหตุ | |||
 | พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 (Louis XVIII) | 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2357 (ค.ศ. 1814) | 13 มีนาคม พ.ศ. 2358 (ค.ศ. 1815) |
• ทรงประกาศตนเป็นกษัตริย์ตั้งแต่การสวรรคตของพระเจ้าหลุยส์ที่ 17 (หลานชาย)
• แต่มีผลเป็นกษัตริย์อย่างแท้จริงเมื่อวันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2357 หลังจักรพรรดินโปเลียนทรงสละราชสมบัติ • พระองค์หลบหนีจากกรุงปารีสในคืนวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2358 | ||
ราชวงศ์โบนาปาร์ต (ร้อยวัน)
| จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 (ร้อยวัน) : Premier Empire (Cent-Jours) (พ.ศ. 2358) • ราชวงศ์โบนาปาร์ต • | ||||||
| พระปรมาภิไธย | ขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุดการครองราชย์ | หมายเหตุ | |||
| จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 (Napoléon Ier) | 20 มีนาคม พ.ศ. 2358 (ค.ศ. 1815) | 22 มิถุนายน พ.ศ. 2358 (ค.ศ. 1815) | • เสด็จกลับมายังกรุงปารีสเมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2358 • 18 มิถุนายน พ.ศ. 2358 พ่ายแพ้ในสงครามวอเตอร์ลู • 22 มิถุนายน พ.ศ. 2358 ทรงสละราชสมบัติให้แก่พระราชโอรส | ||
 | จักรพรรดินโปเลียนที่ 2 (Napoléon II) | 22 มิถุนายน พ.ศ. 2358 (ค.ศ. 1815) | 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2358 (ค.ศ. 1815) | • จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ทรงสละราชสมบัติให้แก่พระองค์เมื่อมีพระชนมายุเพียง 4 พรรษา • มิทรงทราบว่าพระองค์เป็นจักรพรรดิ ขณะที่ประทับอยู่ ณ กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย • ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศสเพียง 15 วัน ก่อนที่จะมีการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงครั้งที่ 2 | ||
ราชวงศ์บูร์บง (ราชวงศ์ฟื้นฟูครั้งที่ 2)
| ราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟูครั้งที่ 2 : Seconde Restauration (ค.ศ. 1815 - ค.ศ. 1830) • ราชวงศ์บูร์บง • | ||||
| พระปรมาภิไธย | ขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุดการครองราชย์ | หมายเหตุ | |
| พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 (Louis XVIII) | 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1815 (พ.ศ. 2358) | 16 กันยายน ค.ศ. 1824 (พ.ศ. 2367) | • เป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 |
 | พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 (Charles X) | 16 กันยายน ค.ศ. 1824 (พ.ศ. 2367) | 2 สิงหาคม ค.ศ. 1830 (พ.ศ. 2373) | • เป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และ พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 |
โดแฟ็ง หลุยส์-อองตวน พระราชโอรสองค์โตและรัชทายาทในราชบัลลังก์พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 นั้นบางครั้งถือว่าเป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสที่ถูกต้องตามกฎหมาย (ภายใต้พระนาม พระเจ้าหลุยส์ที่ 19) หลังจากที่พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 ทรงลงพระปรมาภิไธยสละราชสมบัติ และ 20 นาทีถัดมา พระองค์ทรงลงพระปรมาภิไธยสละราชสมบัติเช่นเดียวกัน
อองรี ดาร์ตัวส์ พระราชนัดดาในพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 นั้นถูกถือว่าเป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสพระองค์ต่อมา ภายใต้พระนาม พระเจ้าอองรีที่ 5 โดยพวกนิยมกษัตริย์ ตั้งแต่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1830 ถึง 9 สิงหาคม ปีเดียวกัน แต่ถึงอย่างไรก็ตามการครองราชย์ของพระองค์ยังเป็นที่เลื่อนลอย เนื่องจากพระองค์ทรงยอมรับการปฏิวัติและรัฐฝรั่งเศสก็มิได้ระบุไว้แต่อย่างใด
ราชวงศ์ออร์เลอองส์ (กษัตริย์แห่งเดือนกรกฎาคม)
| กษัตริย์แห่งเดือนกรกฎาคม : Monarchie de Juillet (ค.ศ. 1830 - ค.ศ. 1848) • ราชวงศ์บูร์บง - ออร์เลอองส์ • | ||||
| พระปรมาภิไธย | ขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุดการครองราชย์ | หมายเหตุ | |
 | พระเจ้าหลุยส์-ฟิลิปป์ที่ 1 กษัตริย์ประชาชน (Louis-Philippe 1er, le Roi-Citoyen) | 9 สิงหาคม ค.ศ. 1830 (พ.ศ. 2373) | 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1848 (พ.ศ. 2391) | • ทรงเป็นทายาทรุ่นที่ 6 ในพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 • ทรงเป็นหลานคนที่ 5 ในพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ,18 และชาร์ลส์ที่ 10 • ขึ้นครองราชย์หลังจากการปฏิวัติเดือนกรกฎาคม • ทรงประกาศตนว่าเป็นกษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส มิใช่กษัตริย์แห่งประเทศฝรั่งเศส • ทรงเป็นกษัตริย์พระองค์สุดท้ายของประเทศฝรั่งเศส |
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 2
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 2 (ค.ศ. 1848 - ค.ศ. 1852) สิ้นสุดลงเมื่อประธานาธิบดีในขณะนั้น หลุยส์-นโปเลียน โบนาปาร์ต ประกาศตนเป็นจักรพรรดิฝรั่งเศสและก่อตั้งจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2
ราชวงศ์โบนาปาร์ต (จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2)
| จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 : Second Empire (ค.ศ. 1852 - ค.ศ. 1870) • ราชวงศ์โบนาปาร์ต • | ||||
| พระปรมาภิไธย | ขึ้นครองราชย์ | สิ้นสุดการครองราชย์ | หมายเหตุ | |
 | จักรพรรดินโปเลียนที่ 3 (Napoléon III) | 2 ธันวาคม ค.ศ. 1852 (พ.ศ. 2395) | 4 กันยายน ค.ศ. 1870 (พ.ศ. 2413) | * (20 เมษายน ค.ศ. 1808 - 9 มกราคม ค.ศ. 1873) • เป็นพระภาติยะ (หลานลุง) ในจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 • ทรงเป็นประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสพระองค์แรก • ดำรงตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2391 จนถึงการปราบดาภิเษก • ทรงรัฐประหารและปราบดาภิเษกขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศส • ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศสพระองค์สุดท้าย |
ต่อมาได้ล้มเลิกระบอบกษัตริย์ มีประธานาธิบดีเป็นผู้นำประเทศ
ผู้ปกครองพระองค์สุดท้าย
| พระมหากษัตริย์แห่งฝรั่งเศส | พระมหากษัตริย์แห่งชาวฝรั่งเศส | จักรพรรดิแห่งฝรั่งเศส |
|---|---|---|
 | .svg) | -2.svg) |
| |  |
| พระเจ้าชาร์ลที่ 10 | พระเจ้าหลุยส์-ฟิลิปป์ที่ 1 | จักรพรรดินโปเลียนที่ 3 |
| สิ้นสุด: 2 สิงหาคม พ.ศ. 2373 | สิ้นสุด: 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2391 | สิ้นสุด: 4 กันยายน พ.ศ. 2413 |
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ต่อมา
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์หลายท่านสืบเชื้อสายมาจากกษัตริย์พระองค์ก่อนๆ และได้ประกาศตนเป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสที่ถูกต้องตามกฎหมาย ทั้งยังไม่ยอมรับประมุขแห่งรัฐ (ประธานาธิบดี) และกันเองอีกด้วย ซึ่งได้แก่
- ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสสายเลชีตีมีสต์ — สืบเชื้อสายจากราชวงศ์บูร์บง ไม่ยอมรับประมุขแห่งรัฐตั้งแต่ ค.ศ. 1830
- ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสสายออร์เลอองนีสต์ — สืบเชื้อสายจากพระเจ้าหลุยส์-ฟิลิปป์ที่ 1 ไม่ยอมรับประมุขแห่งรัฐตั้งแต่ ค.ศ. 1848
- ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสสายโบนาปาร์ตีสต์ — สืบเชื้อสายมาจากนโปเลียนที่ 1 และพระอนุชา ไม่ยอมรับประมุขแห่งรัฐตั้งแต่ ค.ศ. 1815 – 1852 และตั้งแต่ ค.ศ. 1870
- ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสสายฌาโกบีต — สืบเชื้อสายจากพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ซึ่งอ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศส (ยกเลิกโดยพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งราชวงศ์ฮาโนเวอร์ หลังประกาศพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น